Een mens wordt niet geboren met een onbeschreven blad. Het script ligt besloten in je DNA en het is van belang dit script geleidelijk aan te herkennen. Zicht op het script wordt je ontnomen door regels en waarheden, die je niet zelf hebt ontdekt, maar door anderen worden opgelegd. Ik heb het altijd als mijn opdracht beschouwd om de weg terug te vinden door te leren vertrouwen op mijn intuitie, je innerlijke stem. Het is je verbinding met de wereld zoals die is en wordt. En ik heb een dorp nodig mijzelf te ontdekken en te verwoorden.

In dit proces komen veel hobbels voor: het opvoedingsmodel van mijn ouders, de nonnen van de kleuterschool, de katholieke priester die mijn klas de katechismus van buiten liet leren. Het begrip "zonde" werd ons uitgelegd en als een steen in de onbezoedelde vijver gestort. Het "eert uw vader en uw moeder" was nog een enorme hobbel. Mijn vader dacht plaatsvervanger te zijn op aarde en zag mij als zijn schepping naar zijn beeld en gelijkenis.

Mijn ouders en mijn familie  hebben het script herschreven en zorgden voor totale verwarring.

Los komen van deze verwarring is een lang proces geworden. Ten eerste om de verwarring onder woorden te brengen en nog eens tien jaar om weer terug te zijn bij mijn oude script. Terug bij af.

Een aantal mensen hebben een belangrijke rol gespeeld. Open staan voor deze mensen was mijn intuitieve keuze.

Zo was Piet Palm op Ravensbos mijn biechtvader. Andere paters vetrouwde ik niet. Hij vroeg me lid te worden van Kameleon, de toneelgroep. Ik leerde praten, voorlezen, acteren, emoties tonen. Elke zondag oefenen, een toneelstuk voorbereiden, tenminste twee keer per jaar. Ik had een bijrol in serieuze stukken, maar dat was niet van belang. Hij schreef een brief naar mijn moeder waarin hij zei dat ik mij zorgen om haar maakte. In werkelijkheid wilde ik het niet over mijzelf hebben.

Later toen ik hem opzocht in Maastricht, bleek mijn foto boven het bed te hangen. Bleek hij Frank in het geheim naar de Toneelschool in maastricht te hebben gebracht. In mijn beleving was de Reunie voor hem bedoeld. Hij heeft mij daar al zijn fotoalbums gegeven om op de website te publiceren.

Lotgerink was ook een bijzonder mens. Hij deed een uitspraak die mij tot op de dag van vandaag is bijgebleven: "sterven en opnieuw geboren worden". Een perpetuum mobilee tot we alle balast en elk rookgordijn om onszelf te herinneren is verdwenen. Ik weet niet of hij een andere uitleg gaf, maar intuitief wist ik dat ik dit proces kon herkennen en zou voorkomen dat ik vastliep in geloof, hoop en liefde.

Later kwam Henk Schram erbij die sprak over de levenscyclus van groepen, organisatie en instituties en dat altijd weer nieuwe bewegingen en vormen van organisatie zouden ontstaan.

Het was me duidelijk dat de gelofte van het priesterschap mijn eigen wedergeboorte zou belemmeren.

Ik hield er mee op, vertrok naar Amsterdam

Kosmopolitiek Veldwerker

Henk Schram heeft veel indruk nagelaten. Op Rijsenburg Het afgebroken Groot Seminarie van de Wereldheren in Driebergen)kreeg ik van hem het boek Torless, van Musil. Geschreven in Oosterijk toen de lucht voortijdig bezwangerd werd met fascistoide ideen.

Hij liet me een stuk van de Wereld Voedsel Organisatie uit het Engels vertalen (WHO). Hoewel ik zeker wist dat hij dat niet nodig had. We hadden in Amsterdam cel-bijeenkomsten, beginnend en eindigend met een gebed. We bespraken wat we hadden gedaan (zien), wat we ervan vonden (oordelen) en wat we gingen doen.(handelen). Hoe we een sociale kaart konden opbouwen door op kleine kaartjes aantekeningen te maken na elk gesprek of ontmoeting met anderen. Hij leerde ons het dialectische proces van See, Act and Judge en het belang van kadervorming voor de vakorganisatie en de beweging van werkende jongeren. En zo maakte ik kennis met Josef Cardijn en de wereldwijde beweging. Maar ook dat vooruitgang geen liniair proces was: groepen kwamen op, vielen uit elkaar, er kwamen nieuwe groepen. Charismatische leiders werd altijd vervangen door burocratische leiders met regels waarmee de ziel uit de beweging vertrok en scheuringen ontstonden. Vooruitgang ging gepaard met crisis, herstel of ondergang, maar niettemin vooruitgang.

Het hele proces werd ondersteund door een deeltijd  opleiding van twee jaar aan de sociale academie in Driebergen. Deze opleiding bood het diploma Kosmopolitiek Veldwerker.

Ik was gaan solliciteren bij de KWJ in Amsterdam en aangenomen. Een landelijke organisatie van werkende jongeren aangesloten bij het NKV, Nederlands Katholiek Vakverbond. Zusterorganisaties waren

NNV-jongerencontact en het ANJV van de CPN. Het was een mooie tijd.