Misbruik

Sexueel Misbruik In Internaten, Seminaries

RKK

Een grote groep mensen die op Ravensbos woonden over een langere periode in wisselende samenstelling: dan vinden we hier alles terug wat we ook in de samenleving aantreffen. Zo goed als. En inderdaad: ook op Ravensbos heeft sexueel misbruik plaatsgevonden: tussen paters en jongens, tussen broeders en jongens, tussen de leeftijdsgroepen: oudere jaars en de groep daaronder.

De hoogste klassen zaten in een aparte vleugel zonder toezicht met eigen slaapkamers anex studieruimte.

De lucht was met regelmaat bezwangerd van erotiek en ook Pater Kusters kon het niet laten

om de nieuwe douches te controleren tijdens het gebruik ervan. Niet een, maar allemaal, want je weet maar nooit.

Voor zover ik ben geinformeerd is het informatie van horen zeggen. Veel is blijven hangen in het geruchtencircuit.

 

Op de toenmalige website Klokk waar aangiftes werden verzameld kwamen we namen tegen van Paters OMI. Er werd ondersteunend bewijs gevraagd. Slechts voor zover mij bekend is bij een persoon dat bewijs gegeven, is de aangifte door de Oblaten erkend en afgerond.

Klokk.nl is gestopt.





Onderstaande website is voor jongens en mannen die sexueel zijn misbruikt. Wie zichzelf zoekt te begrijpen vindt hier alle informatie, cq antwoorden.

 



Aanbevolen:

www.Seksueelmisbruik.info/

www.pjotter.com

pietersblog.pjotter.com

 

 

Tot zover.

 

 

 

 

Bron: Wikipedia

Begin 2010 werd bekend dat ook in Nederland seksueel misbruik van

minderjarigen had plaatsgevonden. De eerste zaak die de aandacht trok

was misbruik binnen het juvenaat Don Rua door de Salesianen van Don Bosco. Deze en andere gevallen leidden tot een breder onderzoek. Er werd door de Kerk zelf de commissie van onderzoek naar seksueel misbruik van minderjarigen in de Rooms-Katholieke Kerk[63] onder leiding van Wim Deetman ingesteld (kortweg commissie-Deetman).Tweeduizend personen die beweren dat zij slachtoffer of ooggetuige zijn meldden zich bij deze commissie om hun verhaal te doen. In februari 2011 vroeg de commissie aan de daders om zich te melden bij de commissie. De commissie-Deetman vroeg en kreeg toegang tot alle archieven. In haar eerste tussenrapportage[64] van december 2010 kritiseerde de commissie het katholieke klachtenbureau Hulp en Recht, dat in 1995 door de Kerk was ingesteld om klachten over seksueel misbruik af te handelen. Volgens de commissie had Hulp en Recht geen goede hulp geboden aan de slachtoffers.[65] In haar tweede tussenrapportage[66] van november 2011 deed de commissie nadere aanbevelingen voor de afhandeling van meldingen.

In december 2011 verscheen het eindrapport als samenvatting,[67] als reguliere editie, en in een uitgebreide wetenschappelijke editie.[68]

Hieruit bleek dat de commissie 1795 meldingen van seksueel misbruik heeft ontvangen. De commissie stelt vast dat enkele duizenden kinderen in de periode tussen 1945 en 1985 ernstig seksueel zijn misbruikt. Hierbij hebben zich ongeveer 1000 gevallen van penetratie voorgedaan.[69]Hierbij waren circa 800 daders betrokken. Wanneer ook minder ernstige vormen van misbruik worden meegeteld, komt het totale aantal slachtoffers volgens een wetenschappelijk onderbouwde schatting op een aantal tussen 10.000 en 20.000. Enige tienduizenden minderjarigen hebben te maken gehad met lichte, ernstige, of zeer ernstige vormen van grensoverschrijdend seksueel gedrag. Het overgrote deel van het misbruik werd gepleegd met kinderen tussen de zes en veertien jaar. In hun latere leven ondernamen de slachtoffers veel meer suïcidepogingen dan gemiddeld.[70] Het misbruik kwam het meest voor in de jaren vijftig en zestig en het begin van de jaren zeventig.[71] De wijze waarop bestuurlijk verantwoordelijken zijn omgegaan met het misbruik kent ernstige tekortkomingen[72] (zie onder). Ook na het verschijnen van het eindrapport kwamen nog

nieuwe gevallen van misbruik aan het licht. Een daarvan was de kwestie-Henk Heithuis. Heithuis deed aangifte en kreeg vervolgens zelf de schuld van het misbruik. Om hem te ‘genezen’ werd hij zelfs gecastreerd.

Onder de daders bevonden zich naast kapelaans en priesters ook bisschoppen. Vier voormalige bisschoppen misbruikten zelf kinderen. Het gaat om Jan Niënhaus, hulpbisschop van Utrecht, Jo Gijsen, bisschop van Roermond, Philippe Bär, bisschop van Rotterdam en Jan ter Schure, bisschop van Den Bosch.[73] Op 11 april 2014 erkende het bisdom Roermond dat bisschop Jo Gijsen (1932 – 2013) tussen 1958 en 1961 twee minderjarige jongens heeft

misbruikt. Bisschop Wiertz bood, een jaar na het overlijden van Gijsen, voor deze feiten zijn excuses aan de slachtoffers aan.[74][75] Een van de gevallen van misbruik vond plaats in het Jongenspensionaat 'St. Maria Ter Engelen' Bleijerheide, een instelling waar zich in de jaren veertig tot en met zeventig op grote schaal seksueel misbruik heeft voorgedaan[76] In april 2014 werd bekend dat de klachtencommissie van het Meldpunt misbruik RKK in 2012 vier klachten over misbruik, in de periode van midden jaren vijftig tot begin jaren zeventig, tegen hulpbisschop Jan Niënhaus (1929 – 2000) gegrond achtte. Het aartsbisdom Utrecht had dit niet bekendgemaakt, maar verwees in een latere verklaring naar de noodzaak in dit soort zaken vertrouwelijkheid te bewaren.[77][78] Op 19 december 2018 ontving Paus Franciscus Wim Deetman en bisschop Hans van den Hende om te spreken over het onderzoek. Dit gesprek vond plaats in de aanloop naar een grote bisschoppenconferentie in februari 2019.[79]

In januari 2019 deed de advocaat Jan Boone aangifte tegen de Rooms-Katholieke Kerk, de paus en de bisschoppen in Nederland. Volgens Boone is de Kerk een criminele organisatie die als oogmerk heeft het beletten, dan wel bemoeilijken van de opsporing van seksueel misbruik van minderjarigen. Boone treedt op namens Theo Bruyns, geboren in 1944,

die van zijn elfde tot en met zijn dertiende op een seminarie in Helmond

zat, waar hij werd misbruikt. De aangifte is gedaan bij de hoofdofficier van het arrondissementsparket Oost-Nederland in Arnhem. [80] Eerder leidde een aanklacht in deze zaak tot onderzoek door de commissie-Deetman en een financiële compensatie.

Ravensbos