Palm

Piet Palm

Fotoalbum over de jaren heen.

Leraar Nederlands. Wonderlijke humor waar ik altijd om moest lachen en bij tijd en wijle een serieuze toon. Ik weet niet meer precies het moment waarop hij naar me toe kwam om te vragen of ik lid wilde worden van de toneelclub. Ik zei ja. Hij maakte er serieus werk van. Ging met ons oefenen op een zolder met een heus podium. Voorlezen, declameren, korte stukje spelen en improviseren. Pas in het stuk van Bomans "Bloed en liefde" kreeg ik een rol. Amalia van Solms en niet meer dan 1 zin om uit te spreken en die werd uittentreure geoefend.

Er was een heuze regiseur die tijdns de repetities rond sprong en voordeed hoe het moest.

De geur van schminck en verkleedpartijen waren het hoogtepunt op weg naar de uitvoering. En toch verslikte ik me in die ene zin. Hij keek me, stervende, verbijsterd aan en bleek er later niet meer op terug te komen.

Over mezelf praten deed ik bij hem niet, ook al werd hij mijn biechtvader. De afspraak met Lempens was dat ik dat niet zou doen. Het er niet over hebben. Daar hield ik me aan ook al wist ik niet precies wat daar allemaal onder viel.Ik geloof ook niet dat het mijn inteligentie was die hem boeide. Veel later vertelde hij, toen ik hem opzocht in Maastricht, dat mijn foto boven zijn bed hing, naast die van Herman en Frank Lafour.Vooral Frank had een streepje voor en Palm heeft er alles aan gedaan om hem op de toneelschool in Maastricht te krijgen. Het heeft me altijd verwonderd waar mijn streepje was. Het maakt niet uit. Hij gaf aandacht.

In zijn laatste jaren gaf hij retraites aan vrouwelijke religieuzen. Dat vond ie echt leuk. Zijn humor heeft er niet onder geleden.

Hij wilde dat ik zijn foto's zou publiceren op de website. Dat heb ik hem indertijd beloofd en kreeg op de reunie zijn fotoalbums mee.


Om eerlijk te zijn zoveel jaar na dato: ik denk met veel warmte aan Piet Palm. Als ik er op terug kijk was er een vorming van herkenning die ik niet kan verwoorden. Zijn brief aan mijn moeder heb ik bewaard. In veel documenten wordt mijn vrouwelijkheid vermeld. Ik zat nog in de eerste klas en sprak me aan:door me te vragen lid te worden van de toneelclub, door mijn biechtvader te zijn, door de bezoeken in Maastricht en dat uitstapje: hij wilde me om zich heen hebben, niet meer maar ook niet minder. De reunie was wat mij betreft bedoeld voor hem. Zijn lessen op de toneelclub, zijn humor, zijn kribbigheid.Hij vulde bedoeld of onbedoeld iets in waar ik me veilig en gezien voelde.Waarvan akte.

We hebben met van der Zee en Piet Palm reizen gemaakt naar Italie via Duitsland, Zwitserland, Italie, Florence, Franse Riviera, Parijs en terug. In een Volkswagenbus.

We zijn naar Ierland geweest. Met de boot naar Engeland, met de trein door Wales, de oversteek met een ferry.

Tijdens beide reizen logeerden we  in Kloosters en Seminaries van de Oblaten.

Om de kosten te dekken, werkte ik in de vakanties: OLVG in de wasserij, krantenbezorgen in de oostelijke eilanden. Geld ophalen voor de krant