Reunie 2010

De reunie in 2010 was net op tijd. Een mooie afsluiting. Kort hierna zijn een aantal deelnemers overleden. Anderen hebben elkaar nog opgezocht. Op de bijeenkomst

werd nog de hoop uitgesproken dat sexueel misbruik aan Ravensbos voorbij zou gaan. Dat mocht niet zo zijn en veel oud studenten wisten dat natuurlijk ook wel.

Voor de meesten is het boek gesloten of zijn de de jaren in de katholieke kerk teruggebracht tot niet meer dan fotoos in een album. Een enkeling zoals Frans Duijf, heeft zijn

visie op het internaatsleven in een boek vorm gegeven. Alle kleurschakeringen zijn aanwezig: van helder blauw tot zwart.

 

Peter van velzen

 

 

 

 

OUD-STUDENTEN ORGANISEREN REÜNIE IN VALKENBURG

 

 

Wegens de terugloop van studenten was er al langer sprake van: wat te doen met ons klein-seminarie Ravensbos in Valkenburg? Tenslotte werd er een koper gevonden, die er een Friese paardenfokkerij ging vestigen. Op 2 oktober 1996 werd het huis verkocht. En wat gebeurde er toen? Een groepje studenten bleef elkaar opzoeken, ze wilden Ravensbos blijkbaar toch niet kwijt... Via internet, e-mail en bezoeken bleef menigeen met elkaar in contact. En juist in dit midden werd de idee geboren om oud-stu denten, paters van wie ze lessen hadden gehad en hen die met het klooster te doen hadden gehad bij elkaar uit te nodigen voor een reünie op Ravensbos. Het ging dus van de oud-studenten uit!

 

Twee oud-Ravensbossers, Jan Sterenborg en Peter van Velzen, zetten hun schouders er onder en er begonnen brieven te komen, waarin de plannen ontvouwd werden. En andere oud studenten begonnen hun levensgeschiedenissen op te sturen: hoe ze Ravensbos ervaren hadden en hoe hun leven zich verder ontwikkeld had. En zoetjesaan begonnen gehuwde confraters ook mee te doen. In een halfjaar groeide die correspondentie uit tot een map van twee centimeter dikte. En ondertussen organiseerden Jan en Peter en medewerkers de reünie voor 13 mei 2010. Gezien het geweldige resultaat hebben ze erg veel werk verzet.

Onderweg van Nijmegen naar Valkenburg zat ik me te bedenken: hoe ken je iemand terug na alle jaren? Ik ben leraar geweest van 1959 tot 1965 in Valkenburg en van 1967 tot 1971 overste in Huis ter Heide. Daar liggen 50 a 40 jaar tussen toen en nu. En uit de verhalen las ik dat er al grootvaders bij zijn. Ik denk dat de confraters die daar ook naartoe gegaan zijn, met hetzelfde probleem zaten. We zouden wel zien...

Op Ravensbos aangekomen kreeg ieder een herkenningskaartje opgespeld met je naam en de jaartallen dat je in het kleinse minarie was. Het liep vol. Na al die jaren kwam je weer in de ref ter, de gangen, de onttakelde kapel, je verleden eigenlijk. Het was wel even wennen dat in de kapel, daar waar de paters zaten in het koorgestoelte, nu een oude auto staat en een levensgrote tractor, maar aan de versleten plekken op de houten vloer kon je nog zien waar de paters hadden gezeten. In de rest van de ruimte had Peter van Velzen zijn zelfgemaakte schilderijen tentoon gesteld en Frans Duijf zelf uitgegeven boeken en achter het altaar waren lichtbeelden te zien.

De ontvangst was warm, niet alleen door 115 oud-studenten, waaronder 15 echtgenotes, maar ook door de welkomstkoffie en dito vlaai. Het werd een vernieuwde kennismaking en allerlei herinneringen kwamen zoetjesaan weer boven.

 Het was héél goed dit mee te mogen maken!! Tijdens de maaltijd (je kon kiezen uit warm, koud en vegetarisch buffet en verschillende drankjes) kreeg o.a. pater Gerard van den Beuken, regio-overste van de sector Nederland, het woord. Hij vertelde o.a. dat we in Nederland nog maar met 22 oblaten waren en nog 11 Nederlandse OMI’s in de missie. "Maar", zei hij, "de menigte overziende die hier bijeen gekomen is, hebben we het in het ver leden goed gedaan!" Waarop hij een hartelijk applaus kreeg!! En de gesprekken gingen nadien onverdroten verder...

Alras was het een uur of vier en hadden zich enkele sprekers aangemeld om over hun ervaringen te vertellen. Toon van Buren heeft bijvoorbeeld zijn leven na Ravensbos beschreven: hoe hij uiteindelijk bij de Zenmeditatie terechtkwam. Hij vertelde over zijn wezenlijke ervaring in Congo bij de stam van de Bawèng met hun beleving van hun werkelijkheid. Na Toon van Buren kwam Franklin Lafour. Hij werkt al 32 jaar met mensen om hun energie zo te beleven, dat zij de weg in zichzelf leren kennen. Dit gebeurt met de methoden van o.a. Kung-fu en Tai-ji, waarvan hij uitlegde hoe deze methodes werken. Het bleek een spiritueel gebeuren te zijn, waar met aandacht naar geluisterd werd.

Het waren twee geslaagde gebeurtenissen als sluiting van een bijzondere dag. We mogen Jan Sterenborg, Peter van Velzen, Mevrouw Rödiger en allen die de dag zo glansrijk gemaakt hebben, bijzonder dankbaar zijn ,dat ze dit met z´n allen van de grond hebben getrokken!

 

Nijmegen, Wim Cartens O.M.I

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Met dank aan:

Willem Reijnders video's

Jo Brouns voor zijn lied met die prachtige tekst

Peter van Velzen ceremoniemeester

 

 

 

 

 

 

 

 

Reunie Hemelvaartsdag 2010

 

Ravensbos 1, Valkenburg-Arensgenhout